Fotografie starego biurowca należącego do jednego z większych niegdyś bielskich zakładów produkcyjnych. Dziś ten opuszczony budynek jest świadectwem dawnej, dziś już nic nie znaczącej, świetności państwowego zakładu pracy. W czasach prywatyzacji fabryka upadła, wieloletni pracownicy musieli szukać nowych miejsc pracy.
Kiedy dotarłam do tego miejsca, budynek przez dłuższy czas pozostawał bez zagospodarowania. Wewnątrz wszystko wyglądało tak, jak w momencie kiedy pracownicy opuścili zakład – telefony, komputery, stosy dokumentów, zeschnięte kwiaty na biurkach – tworzyły wewnątrz atmosferę muzeum. Smutne, trochę żałosne i niepotrzebne już nikomu przedmioty.

Przeprowadziłam kilka rozmów z dawnymi pracownikami zakładu, które nagrywałam na wideo, a potem wyświetlałam we wnętrzach budynku. Następnie zorganizowałam akcję in situ, w czasie której doszło do spotkania kilkudziesięciu osób, a także zaproszonych gości i uczestników festiwalu sztuk wizualnych w Bielsku. Podczas spotkania pracownicy zachowywali się trochę jak uczniowie jednej klasy, którzy spotkali się po latach, a trochę jak przewodnicy w muzeum. W efekcie powstał krótki film dokumentujący to wydarzenie.
Kilka tygodni później obiekt został kupiony przez prywatnego inwestora i przekształcony w hotel robotniczy. W moim prywatnym archiwum zachowało się kilka zdjęć, starych legitymacji związkowych i płyt winylowych znalezionych w tym miejscu.